اسرار التوحید فى مقامات الشیخ ابى سعید ـ جلد 1
امتیاز دهید
نویسنده:
محمد بن منور
مصحح:
محمدرضا شفیعی کدکنی
امتیاز دهید
«اسرارالتوحید فى مقامات الشیخ ابى سعید»، به قلم محمد بن منور مِیهَنى است و یکى از شاهکارهاى نثر فارسى به شمار مىرود و به لحاظ ارزش هنرى و چیرهدستى نویسنده در اسلوب های(شیوه های) گوناگون بیان و شیوه داستانپردازى و انتخاب کلمات، در صدر میراث ادبى زبان فارسى قرار دارد. اثر حاضر، زندگىنامه عارف بزرگ و انسان نمونه تاریخ فرهنگ ایران، ابو سعید بن ابى الخیر میهنى است که در تاریخ عرفاى ایران والاترین جایگاه را داراست. این کتاب، تنها، زندگىنامه ابو سعید نیست، بلکه یکى از برجستهترین منابع تاریخ تصوف ایران و یکى از مهمترین اسناد تاریخ اجتماعى این سرزمین در یکى از مهمترین ادوار تاریخ ایران نیز به شمار مىرود. تاریخ تألیف کتاب، به نظر ژوکوفسکى، میان ۵۵٣ ق و ۵۵٩ ق و به عقیده استاد بهمنیار، میان ۵٨٠ ق و ۵٧٠ ق(ترجیحا ۵٧۴ ق) است.
کتاب، شامل یک مقدمه و سه باب است. بنیاد کتاب، مانند اغلب زندگىنامههاى مشایخ تصوف، بر روایات شفاهى یا کتبى رایج در میان اهل خانقاه و ارباب تصوف استوار شده است.
این کتاب، علاوه بر ارزشهاى تاریخى و اجتماعى، بهعنوان یک سند برجسته تاریخ تصوف ایران و منبع درجه اول، در باب زندگىنامه و اقوال بسیارى از مشایخ تصوف خراسان به شمار مىرود. ارزش عرفانى کتاب، به حدى است که هیچکس نمىتواند، شکلگیرى و پیدایش و تکامل عرفان خراسان را مورد مطالعه قرار دهد، بىآنکه به اطلاعات موجود در این کتاب بپردازد.
بیشتر
کتاب، شامل یک مقدمه و سه باب است. بنیاد کتاب، مانند اغلب زندگىنامههاى مشایخ تصوف، بر روایات شفاهى یا کتبى رایج در میان اهل خانقاه و ارباب تصوف استوار شده است.
این کتاب، علاوه بر ارزشهاى تاریخى و اجتماعى، بهعنوان یک سند برجسته تاریخ تصوف ایران و منبع درجه اول، در باب زندگىنامه و اقوال بسیارى از مشایخ تصوف خراسان به شمار مىرود. ارزش عرفانى کتاب، به حدى است که هیچکس نمىتواند، شکلگیرى و پیدایش و تکامل عرفان خراسان را مورد مطالعه قرار دهد، بىآنکه به اطلاعات موجود در این کتاب بپردازد.
دیدگاه‌های کتاب الکترونیکی اسرار التوحید فى مقامات الشیخ ابى سعید ـ جلد 1
این کتاب قابل دانلود نیست. جلد 2 دانلود شد، اما این یکی نشد.
ابو سعید در تصوف و عرفان ایرانی همان مقام را دارد که حافط در قلمرو شعر فارسی. هر دو تن در نقطه کمال و گلچین کننده مجموعه زیبایی ها و ارزش های قبل از خویشند. حافظ در پایان دوره درخشان تجربه های شعری بدین کار پرداخته و بوسعید نیز به نوعی دیگر در پایان دوره درخشان تصوف.
در واقع دیوان حافظ مجموعه ای است که در آن شش قرن تجربه عرفانی و هنری در برابر ذوق و ادراک ما قرار می گیرد و در باره بوسعید ، آن چه در طول چهار قرن نخستین تصوف و عرفان ایرانی که دوران زهد و عشق و ملامت هست ، در گفتار و رفتار بوسعید خلاصه و گلچین شده است.
وی از همان روزگار حیاتش همواره مورد تهاجم متعصبان مذهبی بوده و آوازه لا ابالیگری او پیچیده بوده ...
ابن حزم اندلسی در این باره گفته است:
« ... و هم شنیده ایم که به روزگار ما مردی است از صوفیان با کنیه ابوسعید ابوالخیر که... گاه جامه پشمینه در می پوشد و زمانی لباس حریر که برمردان حرام است، گاه در روز هزار رکعت نماز می گزارد و زمانی نه نماز واجب می گزارد و نه نماز مستحبی و این کفر محض است ، پناه بر خدا از این گمراهی !» با این همه هیچ قدیس دیگری را نمی شناسیم که مردمان تا این پایه شیفته او باشندکه مزارهایی به نام او از آذربایجان، در باکو گرفته تا خراسان امروز ، ساخته باشند. پرتو معنویت او تا بدان حد باشد که در طول قرون و اعصار ، رباعی های منسوب به او را به عنوان دعا و حرز برای رفع بیماری و شفا بر بیماران بخوانند و بدمند و چهره او به عنوان رمز اشراق و اشراف بر عالم غیب به گونه نشانه و رمزی در آمده باشد آن گونه که بوعلی رمز دانش و علوم رسمی است.